ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರು ಹೇಳುವ "ಅತಿ ಆಸೆ ಗತಿ ಕೆಡಿಸಿತು" ಎಂಬ ಗಾದೆಯು ನಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಸತ್ಯವಾಗಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಆಸೆ ಎಂಬುದು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮುನ್ನಡೆಯಲು ಅವಶ್ಯಕವಾದರೂ, ಅದು ಮಿತಿಮೀರಿದಾಗ ನಮ್ಮ ಪತನಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಬಹುದು. ಈ ಸರಳ ಪರಂತು ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ಗಾದೆಯ ಹಿಂದಿರುವ ಪಾಠವನ್ನು ಕೆಲವು ಕಥೆಗಳ ಮೂಲಕ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳೋಣ.

ಗೋಳಿಬಾಳು ಮಾಮನ ಕಥೆ

ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಗೋಳಿಬಾಳು ಮಾಮ ಎಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಕರೆಯುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬರು ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಂದು ದಿನ ಅವರ ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ, ಅವರಿಗೆ ಒಂದು ಮಡಕೆ ತುಂಬಾ ಚಿನ್ನದ ನಾಣ್ಯಗಳು ಸಿಕ್ಕವು.

ಗೋಳಿಬಾಳು ಮಾಮ ಅವುಗಳನ್ನು ಮನೆಗೆ ತಂದು ಎಣಿಸಿದರು. ನೂರು ಚಿನ್ನದ ನಾಣ್ಯಗಳಿದ್ದವು. ಅವರು ಅವುಗಳನ್ನು ಒಂದು ಚೀಲದಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ ಮನೆಯ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟರು. ಆದರೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಪಡೆಯಬೇಕೆಂಬ ಆಸೆ ಅವರನ್ನು ಕಾಡಲು ಆರಂಭಿಸಿತು.

"ಈ ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾರಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಖರೀದಿಸಿದರೆ, ನಾನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಸಂಪತ್ತು ಗಳಿಸಬಹುದು," ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದರು.

ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ, ಅವರು ಪಟ್ಟಣಕ್ಕೆ ಹೊರಟರು. ಅಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ ತಮ್ಮ ನಾಣ್ಯಗಳಿಗೆ ಉತ್ತಮ ಬೆಲೆ ಕೊಡಬಹುದೆಂದು ಭಾವಿಸಿದ್ದರು. ಗೋಳಿಬಾಳು ಮಾಮ ಪಟ್ಟಣವನ್ನು ತಲುಪಿದಾಗ, ಒಬ್ಬ ವ್ಯಾಪಾರಿಯು ಅವರನ್ನು ಸಂಧಿಸಿದ.

"ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಮಾರಾಟಕ್ಕೆ ಏನಾದರೂ ಇದೆಯೇ?" ಎಂದು ವ್ಯಾಪಾರಿ ಕೇಳಿದ.

ಗೋಳಿಬಾಳು ಮಾಮ ತಮ್ಮ ಚೀಲವನ್ನು ತೆರೆದು ಚಿನ್ನದ ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನು ತೋರಿಸಿದರು. ವ್ಯಾಪಾರಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳು ವಿಸ್ಮಯದಿಂದ ಹೊಳೆದವು.

"ನಾನು ನಿಮಗೆ ಪ್ರತಿ ನಾಣ್ಯಕ್ಕೆ ಹತ್ತು ರೂಪಾಯಿ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ," ಎಂದ ವ್ಯಾಪಾರಿ.

ಆದರೆ ಗೋಳಿಬಾಳು ಮಾಮನಿಗೆ ಇದು ಸಾಕಾಗಲಿಲ್ಲ. "ಇಲ್ಲ, ನಾನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿನ ಬೆಲೆಗೆ ಮಾರಬೇಕು," ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳಿದರು.

ಹೊರಟು ನಿಂತ ಗೋಳಿಬಾಳು ಮಾಮ ವ್ಯಾಪಾರಿಯ ಬಳಿಯಿಂದ ಹೊರಟು ನಗರದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಬೆಲೆ ಕೊಡುವವರನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಹೊರಟರು. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಅವರು ಒಂದು ಕಾಡಿನ ಮೂಲಕ ಹಾದು ಹೋಗಬೇಕಾಯಿತು. ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿ, ಅವರು ಇನ್ನಷ್ಟು ಆಳಕ್ಕೆ ಹೋದರು. ಆಗ ಅಲ್ಲಿ ಕಳ್ಳರ ಗುಂಪೊಂದು ಅವರನ್ನು ಸುತ್ತುವರಿಯಿತು.

ಕಳ್ಳರು ಅವರ ಚೀಲವನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಿ, ಚಿನ್ನದ ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನು ಕಂಡು ಸಂತೋಷಪಟ್ಟರು. ಅವರು ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು, ಗೋಳಿಬಾಳು ಮಾಮನನ್ನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದರು.

ಗೋಳಿಬಾಳು ಮಾಮ ಖಾಲಿ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮನೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದರು. ಹೆಚ್ಚಿನ ಬೆಲೆಯನ್ನು ಅಪೇಕ್ಷಿಸಿದ ಅವರಿಗೆ, ಕೊನೆಗೆ ಏನೂ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ಅತಿಯಾದ ಆಸೆಯೇ ಅವರ ಸರ್ವನಾಶಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು.

ಗೋಪಾಲ ಮತ್ತು ಸುವರ್ಣ ಹಂಸ

ಗೋಪಾಲನೆಂಬ ರೈತನು ತನ್ನ ಚಿಕ್ಕ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಸುಖವಾಗಿ ಜೀವಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ಒಂದು ದಿನ ಅವನ ಗುಡಿಸಲಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸುಂದರವಾದ ಹಂಸವು ಬಂದು ಕುಳಿತಿತು. ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಗೋಪಾಲ ಹಂಸವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಅದು ಮಾತನಾಡಲು ಆರಂಭಿಸಿತು.

"ನಾನು ಒಂದು ವಿಶೇಷ ಹಂಸ. ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಉಳಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ, ನಾನು ಪ್ರತಿದಿನ ನಿನಗೆ ಒಂದು ಚಿನ್ನದ ಮೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಇಡುತ್ತೇನೆ," ಎಂದಿತು ಹಂಸ.

ಗೋಪಾಲನಿಗೆ ವಿಶ್ವಾಸವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ, ಅವನು ಹಂಸದ ಹತ್ತಿರ ಹೋದಾಗ, ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಚಿನ್ನದ ಮೊಟ್ಟೆಯಿತ್ತು. ನಂಬಲಾಗದ ಹಾಗೆ, ಪ್ರತಿದಿನ ಹಂಸವು ಒಂದು ಚಿನ್ನದ ಮೊಟ್ಟೆ ಇಡುತ್ತಿತ್ತು.

ಗೋಪಾಲ ಒಂದು ಚಿನ್ನದ ಮೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಮಾರಿ, ತನ್ನ ಅವಶ್ಯಕತೆಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದನು. ಇದರಿಂದ ಅವನು ಬಹಳ ಸಂತೋಷವಾಗಿದ್ದನು. ಆದರೆ ಕ್ರಮೇಣ ಅವನಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಆಸೆ ಉಂಟಾಯಿತು.

"ಈ ಹಂಸವು ಪ್ರತಿದಿನ ಒಂದು ಚಿನ್ನದ ಮೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ಇಡುತ್ತದೆ. ಇದು ತುಂಬಾ ನಿಧಾನವಾದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ. ಅದರ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಚಿನ್ನದ ಮೊಟ್ಟೆಗಳಿವೆಯೋ, ಅವುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ನಾನು ಒಮ್ಮೆಗೇ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು," ಎಂದು ಗೋಪಾಲ ಯೋಚಿಸಿದನು.

ಹೀಗೆ ಯೋಚಿಸಿದ ಗೋಪಾಲ, ಒಂದು ದಿನ ಹಂಸವನ್ನು ಹಿಡಿದು, ಅದರ ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಸೀಳಿದನು. ಆದರೆ ಅವನಿಗೆ ಏನೂ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಹಂಸವೂ ಸತ್ತುಹೋಯಿತು. ಗೋಪಾಲನ ಅತಿಯಾದ ಆಸೆ ಅವನಿಗೆ ಪ್ರತಿದಿನದ ಚಿನ್ನದ ಮೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡಿತು.

ಮದನ ಮತ್ತು ಮಾಯಾ

ಮದನ ಮತ್ತು ಮಾಯಾ ದಂಪತಿಗಳು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಅಂಗಡಿ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರ ವ್ಯಾಪಾರ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು, ಮತ್ತು ಅವರು ಸುಖವಾಗಿ ಜೀವಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಮದನನಿಗೆ ಮಹಾಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ರಾಜನ ಸಲಹೆಗಾರನಾಗಬೇಕೆಂದು ಆಸೆಯಿತ್ತು.

ಒಂದು ದಿನ, ಅವನು ತನ್ನ ಪತ್ನಿಗೆ ಈ ಆಸೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದ. "ನಾನು ನಮ್ಮ ಜಾಗವನ್ನು ಮಾರಿ, ಆ ಹಣದಿಂದ ರಾಜನಿಗೆ ಕಾಣಿಕೆ ಕೊಟ್ಟರೆ, ಅವನು ನನ್ನನ್ನು ಮಹಾಮಂತ್ರಿಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಬಹುದು," ಎಂದ ಮದನ.

ಮಾಯಾ ಈ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದಳು. "ನಾವು ಏಕೆ ಈಗಿರುವ ಸುಖವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಅನಿಶ್ಚಿತವಾದ ಭವಿಷ್ಯದತ್ತ ಹೋಗಬೇಕು?" ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು.

ಆದರೆ ಮದನ ತನ್ನ ಆಸೆಯನ್ನು ಬಿಡಲು ಸಿದ್ಧನಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ತಮ್ಮ ಜಾಗವನ್ನು ಮಾರಿ, ಅದರಿಂದ ಬಂದ ಹಣದೊಂದಿಗೆ ರಾಜನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಹೊರಟನು.

ರಾಜನ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ, ರಾಜನು ಮದನನ ಕಾಣಿಕೆಯನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದನು. ಆದರೆ ಮಹಾಮಂತ್ರಿಯ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಅವನು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಹಣವನ್ನು ಬಯಸಿದನು. ಮದನ ತನ್ನಲ್ಲಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಹಣವನ್ನು ಕೊಟ್ಟನು.

ಆದರೆ ರಾಜ, ಮದನನ ಅತಿಯಾದ ಆಸೆಯನ್ನು ಕಂಡು, "ಇಂಥವನನ್ನು ಮಹಾಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ನೇಮಿಸಿದರೆ, ಅವನು ರಾಜ್ಯದ ಸಂಪತ್ತನ್ನೆಲ್ಲಾ ದುರ್ಬಳಕೆ ಮಾಡಬಹುದು," ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದನು. ಅವನು ಮದನನನ್ನು ರಾಜ್ಯದಿಂದ ಹೊರಗಟ್ಟಿದನು.

ನಿರಾಶೆಯಿಂದ ಮದನ ಮನೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದಾಗ, ಅವನ ಅಂಗಡಿಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಹಣವೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಅತಿಯಾದ ಆಸೆಯು ಅವನನ್ನು ನಿರ್ಗತಿಕನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿತ್ತು.

ಮುಕ್ತಾಯ

ಈ ಕಥೆಗಳಿಂದ ನಾವು ಕಲಿಯುವುದೇನೆಂದರೆ, ಆಸೆ ಎಂಬುದು ಸಹಜವಾದ ಮಾನವ ಗುಣ. ಆದರೆ ಅದು ಮಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕು. ಅತಿಯಾದ ಆಸೆಯು ನಮ್ಮ ವಿವೇಚನೆಯನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸಿ, ಸಹಜವಾಗಿ ಬರುತ್ತಿರುವ ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.

ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವುದನ್ನು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ, ಆದರೆ ಪ್ರಗತಿಪರವಾಗಿ ಮತ್ತು ವಿವೇಕಯುಕ್ತವಾಗಿ ಮುನ್ನಡೆಯುವುದು ಉತ್ತಮ. ನಮ್ಮ ಗಾದೆ ಹೇಳುವಂತೆ "ಅತಿ ಆಸೆ ಗತಿ ಕೆಡಿಸಿತು" - ಇದು ಒಂದು ನಿಜವಾದ ಜೀವನದ ಸೂತ್ರವಾಗಿದೆ.